the remote archive
13:52–00:00
Online
Het Appel Archief is gesloten vanwege het coronavirus, maar dat betekent niet dat het archiefwerk is gestopt. Diverse materialen in het archief zijn al gedigitaliseerd en daarvoor komen nog steeds aanvragen binnen. Het Archief zal alles doen wat mogelijk is om de nieuwsgierigen, die hun tijd in huis gebruiken voor verder onderzoek, te ondersteunen. Zoals de Appel met kunstenaars werkt worden er allerlei materialen gegenereerd die op natuurlijke wijze het archief instromen. Ook ontvangen we regelmatig (digitaal) materiaal dat het verleden en het heden van de Appel verrijkt en alle verhalen met elkaar verbindt.
U bent van harte welkom om uw aanvullingen te delen met de Remote Archivist.
En als we tijdens het archiveren iets bijzonders tegenkomen, delen we dat op deze pagina (scroll naar beneden).
We houden u op de hoogte,
Uw Remote Archivist
#deAppel_remotearchivist_CASE 3
20 Mei 2020
Een paar weken geleden ontving ik een aardig bericht van gj de rook
-hoi nell,
-ze zaten in hoekjes en gaatjes maar vooral in stapels, mijn witte raven.
-het kan zijn dat er nog een enkele opduikt maar hierbij mijn huidige lijst:
-mg,
-gj
De Witte Raaf is een tijdschrift over recente en hedendaagse kunst, gratis verspreid in Nederlandstalig gebied. De Appel is een distributiepunt voor de papieren versie van de Witte Raaf – de collectie zou eigenlijk compleet moeten zijn - maar toch verdwijnen de nummers van de plank. Op hun website kun je de meeste uitgaves downloaden maar in het de Appel Archief is het goed om de papieren versie te bewaren. Het krantenpapier kleurt met de tijd donkerder dat maakt van de stapel een soort tijdlijn. Het lezen van de papieren Witte Raaf aan de bibliotheektafel met een koffietje is een mooi, terugkerend ritueel….jee wat mis ik dat.
Een lange lijst met tijdschriftnummers die gj bij elkaar zocht kwam met de email
Ik heb hem daarna mijn lijst van missende nummers gemaild.
Toen volgde dit bericht:
--hoi nell,
--vandaag is een doosje witte raven naar de schipluidenlaan gevlogen.
--jullie mogen ermee doen wat jullie willen.
--mg,
--gj
Na een heel kort bezoek aan de Appel, vond ik, tussen de enorme stapel post van de laatste twee maanden, de doos met Witte Raven opgestuurd door gj. Een mooie aanvulling gj, heel hartelijk dank hiervoor!
Mocht je ook aan het opruimen zijn - de Witte Raven die nu nog missen in de Appel zijn:
1 t/m 33, 25 t/m 40, 46-48, 52, 80, 86 t/m 89, 91, 93, 96, 99, 108, 137 t/m 140, 153, 161, 164-165, 170, 178, 183, 187, 197
https://www.deappel.nl/nl/search?q=witte%20raaf&y1=1975&y2=2022&order=newest&m%5B%5D=magazine
#deAppel_remotearchivist_CASE 2
Â
8 Mei 2020
In deze tijd van thuiswerken spreek en zie ik mijn buren meer dan anders. Het is gek met voordeuren aan een straat. Je gaat naar buiten, springt op je fiets en bent verdwenen. Je gaat naar binnen en je bent verdwenen - vooral in de winter. Nu zoeken we elkaar meer op; om te vragen hoe het gaat en gewoon voor een praatje. Mijn beide buren wonen net zo lang in deze huizen als ik. Sinds 1999. Vorige week zag ik mijn buurman bezig met de lenteschoonmaak. We maakten een praatje en toen haalde hij uit een stapel objecten, hij is kunstenaar, een maquette. Een maquette van de Appel op de Nieuwe Spiegelstraat 10 vertelde hij. Gemaakt toen hij in het eerste jaar op de kunstacademie zat, in 1990, om meteen een moedig voorstel voor een tentoonstelling te doen. Ik vond het een mooie maquette. Mijn buurman vertelde dat het gat in het plafond tussen de 1e en 2e verdieping een gekke ervaring met geluid opleverde. Het leek een klankgat als in een Spaanse gitaar, dat fascineerde hem.
Later realiseerde ik me dat de Appel pas in januari 1994 naar de Nieuwe Spiegelstraat 10 is verhuisd. Daarvoor huisde het Institute for Contemporary Art in het gebouw. De Appel huisde in 1990 nog op het Prinseneiland waar het na het eerste adres op de Brouwersgracht een onderkomen vond. Het gat in het plafond op de nieuwe Spiegelstraat is later dichtgemaakt. Maar bij de openingstentoonstelling “The Spine” zie je het nog op de foto van het werk van Pepe Espaliú. De buurman en ik zien elkaar nu geregeld en ik hoop dat hij de volgende keer vertelt over wat hij in de maquette wilde laten zien.
#deAppel_remotearchivist_CASE 1
18 Maart 2020
Afgelopen maandag ontving ik deze vriendelijke e-mail van Fabian Kassner uit Leipzig. Hij wilde graag zijn proefschrift met ons delen: Der Künstler als Krimineller (Universität Leipzig, Fakultät für Geschichte, Kunst- und Orientwissenschaften Institut für Kunstgeschichte, 2019) Dit is een goede manier om de herinnering aan Ulay levend te houden. De Appel zal het met trots in het archief opnemen.
____
2020-03-16 11:39 AM GMT+1
>> Dear Jacquine, dear Nell Donkers,
>>
>> more than a year has passed since you kindly sent me a digital copy
>> of the publication "Ulay: Irritation" for my research. As time went by
>> I totally forgot to send you the final thesis that was finished in
>> April 2019.
>>
>> Hearing the sad news of Ulay's passing away i got my hands back on
>> the thesis. Although it's in German, the list of literature and the
>> appendix might be of interest for other researchers. I collected
>> several original newspaper articles and other material about the
>> action - however the list is not exhaustive.
>>
>> Please find the pdf attached.
>>
>> Thank you again for your help, hoping to visit your institution in
>> the near future.
>>
>> All the best from Leipzig
>> Fabian
