Marco Bagnoli "Installatie"

'In de benedenruimte van De Appel werd een brede strook transparant papier aangebracht, die vanaf de grond (waar nog een deel opgerold ligt), dwars door de ruimte naar de tegenoverliggende wand omhoog gaat. Een fel gele lamp schijnt er onder door en verheldert zo de ondefinieerbare kleurige tekens op het vel. Ze doen denken aan spontane krabbels, patroontekeningen en wetenschappelijke formules, die van onder dicht op elkaar zitten, maar naar boven toe steeds ijler worden. Hiermee wordt de suggestie gewekt dat ze zo over kunnen gaan in het onzichtbare, de oneindigheid. Op weg naar boven in het gebouw van De Appel, via de trap, kijkt men achterom en ziet op onregelmatige tijden een donker zwarte gang, telkens even aangelicht door een felle lichtflits waarbij dan de contouren van een wit koraallichaam zichtbaar worden dat middenin hol is. Hierin wordt de blik weggetrokken, een oneindig lijkende duisternis in. Beide situaties, worden van boven en beneden begeleid met het versterkte geluid dat ontstaat als de lamp aanflitst. Beneden klinkt daar de speelse echo van.' (LvG, 'Bagnoli', De Volkskrant, 14-11-1980.)