nibia pastrana santiago

In haar videowerk Baliza, gefilmd tijdens haar verblijf in de Rauschenberg Artist Residency in Captiva, Florida, is danser en performancekunstenaar nibia pastrana santiago in een zwembad te zien met twee grote spandoeken waarop de teksten, "aquí había una isla" (er was hier een eiland) en "your island here" (uw eiland hier) staan. Het zwembad biedt hier een podium voor pastrana santiago's bewegingsgerichte onderzoeken naar de perceptie van tijd en ruimte in de vorm van een gechoreografeerde gebeurtenis. Door gebruik te maken van technieken rondom stilte, uitputting en toeval, laat ze het performatieve lichaam functioneren als een punt van lekkage - onderduiken en opduiken, of weigeren om een compleet beeld te leveren. In haar werk gebruikt pastrana santiago vaak een taal die de koloniale notie van territorium en de commodificatie ervan in vraag stelt, waarbij ze met haar woorden de gechoreografeerde gebeurtenissen van het alledaagse betoont. Het natuurlijke ecosysteem van Captiva is net als vele andere eilanden overgenomen door hotels, overspoeld door projectontwikkelaars en op de markt gebracht als een toeristisch paradijs.

Doordat nibia is geboren en getogen in Puerto Rico, is zij al te goed bekend met de effecten van de door de staat gesanctioneerde uitbuiting van mensenlevens en de natuurlijke grondstoffen. Puerto Rico is een voormalige kolonie van Spanje die tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog in 1898 door de Verenigde Staten is overgenomen. Het land heeft eeuwenlang geleden onder koloniale en neokoloniale herconfugraties, waardoor het rechteloos en failliet is gegaan. Dit alles heeft de materialen en motieven in nibia's werk geconditioneerd en haar ertoe gebracht een site-specific benadering te ontwikkelen voor het werken in, en met, onconventionele openbare ruimtes. Onbevreesd door het gebrek aan ruimtes voor performers, werkt zij aan het uitdagen en ontregelen van de bestaande choreografieën van menselijke activiteit, handel en toerisme die de weefsel van de maatschappij proberen te definiëren. In de loop der jaren heeft nibia een somatisch vocabulaire van luiheid op zich genomen, om dat soort ontregelingen uit te lokken. Dit heeft haar ertoe aangezet om the lazy dancer (de luie danseres) te schrijven, een manifest dat haar esthetische positie ten opzichte van voorstelling, publiek en het uitvoerende lichaam aan de orde stelt; daarin stelt ze dat de luie danseres geen enkele plicht heeft om te dansen. In haar bijdrage aan "This may or may not be a true story or a lesson in resistance" verklaart nibia in haar kenmerkend oneerbiedige toon een verzet tegen het alom aanwezig plichtsgevoel om te presteren, bij te dragen en op voorgeschreven en normatieve manieren te produceren.

terug naar This may or may not be a true story or a lesson in resistance