Mirjam de Zeeuw "Reflectie"

‘Als Mirjam de Zeeuw (1959) in 1984 een maand lang elke dag viereneenhalf uur in een lege cel van een Amsterdamse gevangenis werkt, vat ze de rechthoekige ruimte op als een ruimtelijk vel papier. Tekeningen en foto's van de cel worden beschilderd en ingekleurd, daarnaast beschrijft De Zeeuw haar ervaringen in de cel die de sporen draagt van mensen die er een deel van hun leven hebben doorgebracht. Kleuren en teksten worden formele vertalingen van de uiterlijke en innerlijke ingrediënten van de ruimte. Een kleur, bijvoorbeeld ingemonteerd in een foto van de cel, verheldert en accentueert haar verhouding tot die ruimte. En een tekst, van haarzelf of geciteerd, lijkt op een notitie zoals een gevangene die op de muur schrijft: doordrongen van de voorgeschiedenis hebben de woorden betrekking op het verblijf in de gevangenis. De Zeeuw verwerkt persoonlijke gegevens in de ruimte waar ze werkt, maar in een gestileerde vorm. De glazen omloop van De Appel structureert haar installatie. Voor de ruiten kiest ze verschillende kleuren die op hun beurt bepalend zijn voor de te gebruiken foto's van exterieurs en interieurs van gebouwen. Het gekleurde licht zal weerkaatsen op de beelden die elk een fragment uit haar kindertijd vertegenwoordigen. Zo kijkt ze terug op geconstrueerde beelden van haar verleden in de vorm van gekleurde reflecties.’ (‘Een plotselinge nabijheid’, Nieuwsbrief De Appel, 2 (1987) 1.)