Silvia Steiger "Projekt in het duingebied bij Castricum"

‘Wat te zien is: een serie voorwerpen, uiterst kleine objekten in een duinlandschap. Dingen die bij het landschap horen of van 'vreemde' afkomst zijn, aangedragen, aangewaaid: gebroken vogeleieren, uitgebleekte botjes, onverwachts een bloem, verbogen plastic kabel, een slakkenhuis dat vlak naast een stuk hout ligt, etc.. Aan de toeschouwer de opgaaf, de sporen tweemaal te lezen: de voorwerpen nog eens als tekens te herkennen, en lezen. En vooral: zich verdiepen in de onderneming die van het objekt naar de presentatie ervan hier, op de foto, heeft geleid. Lezen is het sleutelwoord. In een landschap zijn objekten opgeraapt, er is een verzameling tekens ontstaan. Legere betekent lezen en verzamelen tegelijk. Intuïtie en aandacht, het vermogen spontaan op signalen te reageren, dat moet de toeschouwer allemaal zelf invullen, door zich in te leven: hij krijgt immers alleen het resultaat te zien, de presentatie. Silvia Steiger's werk leidt ons naar de dingen in de vorm van schrift. Een schrift dat merkwaardig vertrouwd en toch duister voor ons ligt.’ (Hans-Thies Lehmann, ‘Aardtekens in het duingebied bij Castricum. Augustus 1983’, De Appel, 3 (1983) 3, p. 5.)